Κνωσός, το Μινωικό Παλάτι της Κνωσού

Το Μινωικό Παλάτι της Κνωσού βρίσκεται 5 χιλιόμετρα νοτιο-ανατολικά από το Ηράκλειο, στην κοιλάδα του ποταμού Καίρατου. Ο ποταμός Καίρατος πηγάζει από τις Αρχάνες, διασχίζει την Κνωσό και εκβάλλει στον Κατσαμπά, το άλλοτε μινωικό λιμάνι της Κνωσού.

Στα μινωικά χρόνια ο ποταμός είχε τρεχούμενο νερό όλη τη διάρκεια του χρόνου και οι γύρω λόφοι καλύπτονταν από βελανιδιές και κυπαρίσσια, εκεί που σήμερα βλέπουμε ελιές και αμπέλια. Οσο για τα πεύκα μέσα στην Κνωσό, αυτά φυτεύτηκαν από τον Εβανς.

Η επί 9.000 χρόνια συνεχής κατοίκηση έχει επιφέρει μεγάλες αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον, που δεν μας επιτρέπουν να φανταστούμε εύκολα το πραγματικό Μινωικό τοπίο.

Κνωσός, το πρώτο και το δεύτερο Ανάκτορο

Ο πρώτος οικισμός στην Κνωσό χρονολογείται γύρω στο 7.000π.Χ., στη Νεολιθική Εποχή. Η οικονομική, κοινωνική και πολιτική ανάπτυξη του οικισμού οδήγησε κατά τα τέλη της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. στην ανέγερση του μεγαλοπρεπούς ανακτόρου της Κνωσού. Η Κνωσός αποτέλεσε έδρα του μυθικού βασιλιά Μίνωα και το κυριότερο κέντρο εξουσίας στην Κρήτη.

Το Πρώτο αυτό Aνάκτορο καταστρέφεται κατά το 1.700 π.Χ. περίπου, αλλά ξανακτίζεται για να καταστραφεί οριστικά πια από φωτιά το 1350 πΧ. Έκτοτε ο χώρος του ανακτόρου μετατρέπεται σε ιερό άλσος της Ρέας, αλλά δεν ξανακατοικείται.

Το ανάκτορο της Κνωσού αποτελεί το μνημειακό σύμβολο του μινωικού πολιτισμού σε ότι αφορά την κατασκευή, χρήση πολυτελών υλικών, αρχιτεκτονικού σχεδίου, προηγμένων τεχνικών δόμησης και το εντυπωσιακό μέγεθος του.

Μίνως Καλοκαιρινός, η πρώτη ανασκαφή στην Κνωσό

Η πρώτη ανασκαφή μεγάλης έκτασης έλαβε χώρα το 1878 από τον εύπορο φιλότεχνο Ηρακλειώτη Μίνω Καλοκαιρινό ενώ η Κρήτη βρισκόταν ακόμη υπό τουρκική κατοχή. Ο Μίνως Καλοκαιρινός ανέσκαψε τμήμα των δυτικών αποθηκών και έφερε στο φως πολλούς μεγάλους πίθους.

Η ανασκαφή του Αρθουρ Εβανς

Το Μάρτιο του 1900 ο sir Arthur Evans ανασκάπτει όχι μόνο το ανάκτορο αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Κνωσού. Η ανασκαφή διαρκεί μέχρι το 1931, ενώ το συγκρότημα του ανακτόρου ανασκάφηκε σε 5 χρόνια, χρόνος που θεωρείται ελάχιστος με τις σημερινές μεθόδους και τεχνικές.

Ο Εβανς προχώρησε στην αναστήλωση του ανακτόρου με τσιμέντο, τεχνική που κατακρίνεται σήμερα σαν αυθαίρετη και επιβαρυντική για το μινωικό οικοδόμημα. Εκτοτε η αρχαιολογική έρευνα συνεχίζεται διαρκώς και έχει ξεκινήσει πρόγραμμα συντήρησης του ανακτόρου από τις φθορές.

Ξενάγηση στην Κνωσό

Η Δυτική Είσοδος στην Κνωσό

Η επίσκεψη στο χώρο της Κνωσού ξεκινά από τη Δυτική Είσοδο του ανακτόρου και ακολουθεί κυκλική φορά. Περνώντας την είσοδο, ο επισκέπτης βρίσκεται στην πλακόστρωτη Δυτική Αυλή, της οποίας οριοθετούσαν τρεις τελετουργικοί δρόμοι σε σχήμα τριγώνου. O χώρος είχε ιερό χαρακτήρα που φαίνεται και από την ύπαρξη δύο χαμηλών βωμών.

Μπροστά μας διακρίνεται μερικώς αναστηλωμένη η δυτική πρόσοψη του ανακτόρου. Αριστερά μας βλέπουμε τρεις λάκκους με κυλινδρικό σχήμα, τις Κουλούρες κατά τον Έβανς. Πρόκειται για δεξαμενές απόθεσης προσφορών από τις τελετουργίες που γίνονταν στη Δυτική Αυλή.

Ο Πομπικός Διάδρομος

Συνεχίζοντας την πορεία του ο επισκέπτης συναντά στο δεξί του χέρι σε χαμηλότερο επίπεδο, κατάλοιπα της Προανακτορικής Εποχής (πριν το 2.000 π.Χ.) και ακόμη παλιότερα, από τον Νεολιθικού οικισμό.

Περνάμε τη Δυτική Είσοδο του ανακτόρου με το Πρόπυλο και συνεχίζουμε μέσω του πλακόστρωτου Πομπικού Διαδρόμου προς τα νότια Προπύλαια. Οι τοίχοι του Πομπικού Διαδρόμου ήταν διακοσμημένοι με την τοιχογραφία της «Πομπής», τμήμα της οποίας σε αντίγραφο θα συναντήσουμε παρακάτω στα Νότια Προπύλαια.

Τα νότια Προπύλαια

Τα μεγαλοπρεπή Νότια Προπύλαια αποτελούσαν τη Νότια Είσοδο στην Κνωσό. Η σημερινή τους εικόνα είναι από την αναστήλωση του Έβανς. Το ανάκτορο ήταν χτισμένο με ιδιαίτερη προσοχή, από πέτρα αρμολογημένη με λάσπη. Εξωτερικά οι τοίχοι ήταν επενδυμένοι με κατεργασμένο λευκό γυψόλιθο, αποδίδοντας ένα όμορφο και πολυτελές αισθητικό αποτέλεσμα με τους κρυστάλλους να λαμπυρίζουν στο φως. Εσωτερικά, ο τοίχος ήταν επιχρισμένος με 6-7 στρώσεις κονιάματος.

Οι τοίχοι του ισογείου ήταν φαρδύτεροι και τα δωμάτια στενότερων διαστάσεων με πεσσούς που στήριζαν το πολυώροφο ανάκτορο. Σύμφωνα με τον Εβανς, η Κνωσός (το ανάκτορο) είχε 3 έως 5 ορόφους. Στους ανώτερους ορόφους οι πεσσοί αντικαθίστανται από κολόνες. Παρατηρείται επίσης η άφθονη χρήση ξύλου.

Η μινωική τοιχογραφία της Πομπής

Στεκόμαστε λίγα λεπτά για να θαυμάσουμε το αντίγραφο της νωπογραφίας της Πομπής. Εντυπωσιακό είναι ότι τα πρωτότυπα μινωικά fresco (νωπογραφίες) διατηρούν ακόμη ζωντανά τα χρώματα τους μετά από 4000 χρόνια.

Οι Μινωίτες ζωγράφιζαν με φυτικά χρώματα πάνω στο νωπό ακόμα κονίαμα (σοβά). Αυτό διάχεε το χρώμα μέσα στο κονίαμα και η χρώση γινόταν μόνιμη και ανεξίτηλη. Η παραπάνω τεχνική ονομάζεται νωπογραφία και χρησιμοποιήθηκε επίσης για την ζωγραφική επένδυση των εκκλησιών σε πολύ μεταγενέστερα χρόνια.

Ο Οροφος των Ευγενών (Piano Nobile)

Ανεβαίνοντας την μινωική κλίμακα με τα πλατιά σκαλοπάτια φτάνουμε στο τμήμα του ανακτόρου της Κνωσού, που ο Έβανς ονόμασε Piano Nobile (ο Οροφος των Ευγενών).

Σήμερα ο χώρος μοιάζει με μια μεγάλη αυλή, αλλά θα πρέπει να τον φανταστούμε σαν ένα ακόμα όροφο του ανακτόρου με ευρύχωρες αίθουσες τελετών με κίονες και μεγάλα παράθυρα. Από τον Όροφο των Ευγενών προήλθαν οι τοιχογραφίες της «Παριζιάνας», των «Προσφορών», του «Τριμερούς Ιερού» κ.α.

Οι δυτικές αποθήκες της Κνωσού

Όπως ανεβήκαμε στα αριστερά μας, δηλαδή στα δυτικά, βλέπουμε από κάτω μας τις δυτικές αποθήκες. Πρόκειται για 19 συνολικά, στενόμακρους αποθηκευτικούς χώρους. Στο δάπεδο τους διακρίνουμε κοιλώματα, τις επιδαπέδιες δεξαμενές, που ήταν επενδυμένες με αλάβαστρο για να είναι στεγανές και να αποθηκεύονται υγρά προϊόντα.

Σε κάθε αποθήκη φαίνονται 2 σειρές μεγάλα πιθάρια. για την αποθήκευση κάθε είδους στερεών προϊόντων. Η χωρητικότητα των δυτικών αποθηκών της Κνωσού υπολογίζεται στα 80.000 λίτρα και πιστεύεται ότι υπήρχαν περίπου 400 πίθοι, ενώ σήμερα σώζονται οι 150.

Maison Marks

Στους τοίχους των δυτικών αποθηκών της Κνωσού είχαν χαραχθεί σύμβολα, τα λεγόμενα maison marks. Τέτοια σύμβολα ήταν το αστέρι, ο σταυρός, και ο λάβρυς, ο γνωστός Μινωικός διπλός πέλεκυς.
Οι μαυρισμένοι τοίχοι μαρτυρούν την μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε το τελευταίο ανάκτορο το 1350 π.Χ.

Μινωικοί Πίθοι

Βλέπουμε ένα από τους 150 πίθους που έχουν βρεθεί στην Κνωσό. Τα γκρίζα κομμάτια δεν είναι γνήσια, αλλά προστέθηκαν για να ξαναφτιαχτεί το αγγείο. Το τμήμα που λείπει είναι αρκετά μεγάλο και δείχνει το μέγεθος της καταστροφής την οποία υπέστη το ανάκτορο.

Η αίθουσα με τις Μινωικές τοιχογραφίες

Βορειότερα στην Κνωσό και πάνω από τη αίθουσα του θρόνου, βρίσκεται η αναστηλωμένη από τον Έβανς αίθουσα που φιλοξενεί μερικά αντίγραφα των τοιχογραφιών του ανακτόρου: «Τη γιορτή μπροστά στο Ιερό», «τις Κυρίες στα Μπλε», τα «Ταυροκαθάψια», τον «Αργοναύτη», τον «Μπλε Πίθηκο», το «Μπλε Πουλί». Οι πρωτότυπες τοιχογραφίες εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Μια προσεκτική παρατήρηση των αντιγράφων των τοιχογραφιών, αποκαλύπτει ότι ο Εβανς τις ανασύνθεσε από ελάχιστα θραύσματα που βρέθηκαν στην ανασκαφή.

Ταυροκαθάψια

Αντίγραφο της τοιχογραφίας των «Ταυροκαθαψίων», του γνωστού τελετουργικού αθλήματος των Μινωιτών κατά το οποίο ο αθλητής επιδιδόταν σε επικίνδυνα, ακροβατικά άλματα πάνω στο σώμα ενός ταύρου.

Με λευκό χρώμα αποδίδονται οι γυναικείες μορφές ενώ με το ερυθρό-καστανό η ανδρική.
Πρόκειται για ευγενικό άθλημα που δεν κατέληγε στο θάνατο του ζώου, αντίθετα με τις σημερινές ταυρομαχίες.

Η Κεντρική Αυλή του Ανακτόρου

Κατεβαίνουμε τη μνημειώδη κλίμακα με τις δύο κιονοστοιχίες και καταλήγουμε από τον όροφο των Ευγενών στην αχανή Κεντρική Αυλή. Καθώς κοιτάμε προς τα ανατολικά, έχουμε την αίθουσα του Θρόνου στα αριστερά μας και το Τριμερές Ιερό στα δεξιά μας.

Η μεγάλη Κεντρική Αυλή, τετράγωνη και πλακόστρωτη, αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μινωικής ανακτορικής αρχιτεκτονικής. Ήταν πνεύμονας αερισμού και φωτισμού για το ανάκτορο.

Έχει θεωρηθεί ότι στη Κεντρική Αυλή λάμβαναν χώρα διάφορες τελετουργίες και γιορτές, καθώς σ’ αυτή οδηγούν η Βόρεια και η Νότια Είσοδος.

Το μεγαλύτερο μέρος της πλακόστρωσης δεν σώζεται γιατί μεγάλο μέρος των δομικών υλικών του ανακτόρου της Κνωσού χρησιμοποιήθηκε από τους Ενετούς για την ανέγερση των οχυρωματικών έργων του Χάνδακα (Ηράκλειο).

Το καλοκαίρι η κεντρική αυλή κατακλύζεται από γκρουπ επισκεπτών, που περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους για να θαυμάσουν την αίθουσα του θρόνου.

Η Αίθουσα του Θρόνου – Ο Προθάλαμος

Στον προθάλαμο της αίθουσας του θρόνου βρίσκει κανείς στον βόρειο τοίχο πάνω σε χαμηλό βάθρο έναν ξύλινο θρόνο δεξιά, ενώ αριστερά και απέναντί του υπάρχουν θρανία, δηλαδή αλαβάστρινα πεζούλια-καθίσματα κολλημένα στον τοίχο. Στον ίδιο χώρο βρέθηκαν μια σειρά ψωμόσχημων αγγείων από αλάβαστρο.

Η Αίθουσα του Θρόνου

Μέσω μίας δίθυρης πόρτας συνδέεται ο προθάλαμος με την κυρίως αίθουσα του θρόνου, η οποία χρονολογείται στην Κρητομυκηναϊκή εποχή και δεν είναι επισκέψιμη για το κοινό.

Στο βόρειο τοίχο στέκεται ο αλαβάστρινος θρόνος , ο οποίος πλαισιώνεται από θρανία ενώ μπροστά του, στο δάπεδο, στη μέση της αίθουσας υπάρχει μία λεκάνη από πορφυρίτη λίθο.

Ο νότιος τοίχος φέρει επιζωγραφισμένη τοιχογραφία κρητομυκηναϊκής περιόδου, που απεικονίζει γρύπες, φανταστικά όντα, με κεφάλι αετού και σώμα λιονταριού, σύμβολα βασιλικής και θεϊκής εξουσίας.

Η αίθουσα του θρόνου ήταν θρησκευτικού χαρακτήρα. Στο νότιο τμήμα της υπάρχει η δεξαμενή καθαρμών. Πρόκειται για άδυτο και φωταγωγό όπου γινόταν τελετουργικός καθαρμός (ραντισμός).

Η πόρτα στο πίσω μέρος οδηγεί σε βοηθητικά δωμάτια της κύριας αίθουσας, χωρίς παράθυρα, με θρανία για την τοποθέτηση ειδώλων θεοτήτων καθώς και τελετουργικών σκευών.

Πιστεύεται ότι η κυρίως αίθουσα του θρόνου χρησιμοποιούταν ως χώρος συγκεντρώσεων του Μίνωα και του ιερατείου, όπου και συζητούσαν περί δικαίου.

Το κάθισμα του προέδρου του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης είναι ξύλινο αντίγραφο του αλαβάστρινου θρόνου της Κνωσού.

Το τριμερές ιερό

Το τριμερές ιερό είναι το κύριο ιερό της Κνωσού. Μαζί με τα βοηθητικά του δωμάτια, βρίσκεται νότια της αίθουσας του θρόνου (αριστερά όπως κοιτάμε την αίθουσα του θρόνου).

Στο θησαυροφυλάκιο αυτού του χώρου βρέθηκαν οι «θεές των όφεων» από φαγεντιανή. Λίγο δυτικότερα υπάρχουν δύο αίθουσες με έναν πεσσό στη μέση, όπου βρέθηκαν χαραγμένα maison marks ενώ στο δάπεδο υπάρχουν πέτρινες υποδοχές υγρών προσφορών, γεγονός που οδηγεί στην υπόθεση λατρείας πεσσών, μέσα στους οποίους θεωρούσαν ότι κατοικεί η θεά.

Το μνημειώδες κλιμακοστάσιο

Το μνημειώδες κλιμακοστάσιο που οδηγεί στα βασιλικά διαμερίσματα θεωρείται αρχιτεκτονικό αριστούργημα.

Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί η σημασία που απέδιδαν οι Μινωίτες στους φωταγωγούς ως συστατικό στοιχείο της ανακτορικής αρχιτεκτονικής.

Το συγκεκριμένο τμήμα του παλατιού δεν είναι σήμερα προσπελάσιμο, για λόγους συντήρησης και προστασίας του μνημείου. Χτισμένο στην πλαγιά του λόφου μπόρεσε να διατηρηθεί μέχρι ένα ικανοποιητικό ύψος.

Η ανατολική πλευρά του ανακτόρου ήταν πενταόροφη, ενώ η δυτική τριώροφη. Θυμίζουμε ότι η δυτική πλευρά είναι αυτή από την οποία μπαίνουμε στην Κνωσό.

Το κλιμακοστάσιο του παλατιού αποτελείται από δύο πτέρυγες και περιβάλλεται από κιονοστοιχίες που στηρίζουν τους ορόφους. Τα δύο κατώτερα επίπεδα είναι στην αυθεντική τους μορφή ενώ τα δύο ανώτερα ανακατασκευασμένα. Το πλάτος, το ύψος και η ελαφρά κλίση των σκαλοπατιών κάνουν το ανέβασμα και το κατέβασμα ιδιαίτερα άνετο.

Στη φωτογραφία βλέπουμε τον ανακατασκευασμένος άνω όροφο του μεγάρου του βασιλιά Μίνωα στην ανατολική πτέρυγα του ανακτόρου της Κνωσού.

Η νοτιο-ανατολική πλευρά του Ανακτόρου

Εδώ βλέπουμε τo νοτιοανατολικό άκρο του ανακτόρου της Κνωσού. Χρονολογικά ανήκει στην παλαιότερη φάση του ανακτόρου (2.000-1.700 π.Χ.). Πρόκειται για οικία. Χαρακτηριστικά παχείς τοίχοι ισογείου, μικρού μεγέθους δωμάτια και πεσσός στο κέντρο για τη στήριξη της οροφής και του πάνω ορόφου.

Τα διαμερίσματα του βασιλιά Μίνωα

Η νότια εξωτερική όψη του μεγάρου του βασιλιά Μίνωα. Τα διαμερίσματα του Μίνωα είναι γνωστά και σαν Αίθουσα των Διπλών Πελέκων, από τα χαρακτηριστικά σύμβολα στους τοίχους. Πρόκειται για ιδιαίτερα προσεγμένο στην κατασκευή του δωμάτιο. Χτίστηκε από πέτρες χωρίς συνδετικό υλικό ανάμεσά τους.

Αποτελείται από την κυρίως αίθουσα με πολύθυρα, και γύρω στοές από τις οποίες φωτιζόταν και αεριζόταν. Στη δυτικά στοά υπάρχουν τα υπολείμματα ενός εντυπωσιακού θρόνου, που προστατεύονται σήμερα με γυάλινη βιτρίνα. Οι τοίχοι ήταν τοιχογραφημένοι. Αποσπασματικά σώζονται οι «οκτάσχημες ασπίδες», «ο Αργοναύτης» και ο «Ταύρος».

Τα διαμερίσματα της βασίλισσας

Εσωτερική άποψη από τα διαμερίσματα της βασίλισσας. Είναι μικρότερο από το μέγαρο του Μίνωα αλλά πολυτελές επίσης. Διέθετε παράθυρα, θρανία, στοά και βοηθητικούς χώρους. Στο χώρο αυτό βρέθηκε τουαλέτα με τρεχούμενο νερό και σαρκοφάγοι. Στον τοίχο στο βάθος φαίνεται σε αντίγραφο η νωπογραφία των «Δελφινιών». Στον όροφο πάνω από το μέγαρο της βασιλίσσης σε ένα μικρό ιερό βρέθηκε ο θησαυρός των ελεφαντοστέινων.

Η ανατολική πτέρυγα

Η ανατολική πτέρυγα από ψηλά. Το μπροστινό οικοδομικό σύνολο αποτελεί τον τομέα των εργαστηρίων της Κνωσού. Στο βάθος φαίνεται ελάχιστα τμήμα ανακατασκευασμένο των Προπυλαίων και της κλιμακωτής ανατολικής εισόδου. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ανατολικά βρισκόταν η αρένα όπου λάμβαναν χώρα τα ταυροκαθάψια.

Τα εργαστήρια της Κνωσού

Εδώ βρισκόταν το εργαστήριο του λιθοξόου με κομμάτια από κροκεάτη ή σπαρτιατικό λίθο. Όταν συνέβη η καταστροφή, οι τεχνίτες επεξεργάζονταν τις πέτρες. Δίπλα βρισκόταν το εργαστήριο του κεραμέα με ένα χαμηλό θρανίο και μία λεκάνη από γύψο. Σε μία αίθουσα πάνω από το εργαστήριο του κεραμέα βρέθηκε η τοιχογραφία των «Ταυροκαθαψίων».

Οι γιγάντιοι Μινωικοί πίθοι

Η αποθήκη των γιγαντιαίων πίθων. Χρονολογείται στην Παλαιοανακτορική Περίοδο (2.000-1.700 π.Χ.). Αξιοπρόσεκτο είναι το μέγεθός τους. Κάτι που προκαλεί την εντύπωση πολλών επισκεπτών είναι οι πολλές λαβές στο σώμα του βαρύ πίθου, μέσα από τις οποίες περνούσαν σχοινί κατά την μεταφορά του. Έμφαση πρέπει να δοθεί στο γεγονός ότι οι Μινωίτες φημίζονται για την ανεπτυγμένη ναυτιλία και το εμπόριό τους. Διατηρούσαν σχέσεις τόσο με τη Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο όσο και με τα νησιά του Αιγαίου. Για τη Μινωική θαλασσοκρατορία πολύς λόγος έχει γίνει. Βορειότερα βρίσκεται ο τομέας των εργαστηρίων κεραμικής. στο βορειοανατολικό άκρο του ανακτόρου ήταν οι Παλαιοανακτορικές αποθήκες.

Το αποχετευτικό σύστημα της Κνωσού

Στην Ανατολική πτέρυγα είναι εμφανές το αποχετευτικό σύστημα δηλαδή το σύστημα λίθινων αγωγών που οδηγεί τα όμβρια ύδατα έξω από το ανακτορικό συγκρότημα. Το προηγμένο υδρευτικό και αποχετευτικό σύστημα της Κνωσού, το συναντάμε και στα υπόλοιπα μινωικά ανάκτορα, και προκαλεί τον θαυμασμό για την τεχνική του αρτιότητα.

Ο πήλινος αυτός αγωγός, αποτελείται από θηλυκό και αρσενικό τμήμα που το ένα κουμπώνει μέσα στο άλλο, ενώνονται απόλυτα και αποφεύγεται η διαρροή. Πήλινοι αγωγοί χρησιμοποιούνταν στην Κρήτη μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα. Οσο αφορά την Κνωσό, το νερό ερχόταν με υδατογέφυρα από τις πηγές στις Αρχάνες, μια απόσταση 10 χιλιομέτρων περίπου.

Τα Βόρεια Προπύλαια της Κνωσού

Η Βόρεια Είσοδος του ανακτόρου είναι το σημείο όπου κατέληγε ο δρόμος από το λιμάνι. Δεξιά και αριστερά από τη ράμπα του δρόμου της εισόδου υπήρχαν Προπύλαια. Ο Εβανς ανακατασκεύασε το Δυτικό Προπύλαιο και το διακόσμησε με αντίγραφο της τοιχογραφίας με τον ταύρο.

Πριν από χιλιάδες χρόνια, οι επισκέπτες που έρχονταν από τη θάλασσα, έμπαιναν στην Κνωσό από την είσοδο αυτή. Στα Βόρεια Προπύλαια διακρίνουμε 2 κλίμακες, η μία φαρδύτερη από την άλλη. Όταν κτίστηκε το τελευταίο Παλάτι στην Κνωσό, αποφάσισαν για λόγους ασφαλείας να φτιάξουν στενότερο το διάδρομο εισόδου. Τότε κατασκευάστηκε και η ράμπα που βλέπουμε σήμερα.

Βόρεια άποψη Ανακτόρου – Το Τελωνείο

Στη φωτογραφία φαίνεται η βόρεια άποψη του ανακτόρου και το κτήριο γνωστό σαν «Τελωνείο». Έχει δεξαμενή καθαρμών περιβαλλόμενη από κίονες. Σύμφωνα πάντα με τις απόψεις του Έβανς, θεωρείται ότι εφόσον το κτήριο αυτό βρίσκεται στο τέλος του δρόμου που οδηγούσε από το λιμάνι στο ανάκτορο, έπαιζε το ρόλο ενός σύγχρονου τελωνείου.

Το Θέατρο – Ο Βασιλικός Δρόμος

Το Θέατρο της Κνωσού και ο Βασιλικός δρόμος. Βόρεια του ανακτόρου, μπροστά από τον τομέα των βόρειων αποθηκών βρίσκεται το τετράγωνο θέατρο. Εδώ πιθανότατα γίνονταν διάφορα δρώμενα, μάλλον θρησκευτικού περιεχομένου. Το θέατρο χωρούσε 400 άτομα που κάθονταν στις κερκίδες-σκαλοπάτια.

Ο Βασιλικός δρόμος οδηγεί στο μικρό ανάκτορο, το οποίο σήμερα είναι κλειστό. Ηταν στην αριστοκρατική συνοικία της πόλης της Κνωσού, πιθανή κατοικία μελών της βασιλικής οικογένειας. Το Μικρό Ανάκτορο ήταν εξίσου περίτεχνο και με λειτουργίες αντίστοιχες του μεγάλου ανακτόρου αλλά σε μικρότερο βαθμό. Κατά μήκος του βασιλικού δρόμου υπήρχαν οι πολυτελείς κατοικίες των επιφανών κατοίκων της Κνωσού.

Εξοδος από τον αρχαιολογικό χώρο

Σ’ αυτό το σημείο καταλήγει η επίσκεψη στο Μινωικό Ανάκτορο της Κνωσού. Μία επίσκεψη για να θεωρηθεί πλήρης και ολοκληρωμένη απαιτεί και την επίσκεψη του Αρχαιολογικού Μουσείου του Ηρακλείου, όπου φιλοξενούνται όλα τα ευρήματα της ανασκαφής του Έβανς και μεταγενέστερων ανασκαφών.

Καραβάν Σεράι

Βέβαια η Κνωσός ήταν ολόκληρη πόλη και αυτό που επισκεπτόμαστε ήταν το λαμπρότερο οικοδόμημα της. Στον ευρύτερο χώρο της περιοχής της Κνωσού και σε κοντινή απόσταση από το ανάκτορο υπάρχουν επίσης αξιόλογοι αρχαιολογικοί χώροι, δυστυχώς κλειστοί για το κοινό.

Ενας από τους χώρους αυτούς φέρει το ασυνήθιστο όνομα Καραβάν Σεράϊ: διώροφος ξενώνας ανάπαυσης με διαμερίσματα για τους επισκέπτες και λουτρά σαν μικρές πισίνες με ζεστό και κρύο νερό. Υπήρχε δεξαμενή καθαρμών και βρέθηκαν σημαντικές τοιχογραφίες.

Ο Βασιλικός Τάφος του Μίνωα

Αλλο σημαντικό μνημείο στην περιοχή της Κνωσού είναι ο Βασιλικός τάφος, ο τάφος του τελευταίου βασιλιά Μίνωα κατά τον Εβανς, ο οποίος έκανε την τελευταία του ανασκαφή εδώ το 1931.

Είναι χτίσμα του 1400-1350 πΧ. (Κρητομυκηναϊκό) και πιστεύεται ότι στο χώρο αυτό λάμβαναν χώρα νεκρικές γιορτές για απόδοση τιμών στον νεκρό βασιλιά.

© explorecrete.com Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή η αντιγραφή χωρίς άδεια