Καμηλάρι, η ιστορία του

Το Καμηλάρι κατοικήθηκε από τα πρώιμα Μινωικά χρόνια σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή, όπως ο μινωικός θολωτός τάφος που βρέθηκε λίγο έξω από το χωριό.

Ιστορικά στοιχεία για το Καμηλάρι

Το όνομα Καμηλάρι δόθηκε κατά την βυζαντινή περίοδο, από τη λέξη Καμηλάρης, που σημαίνει οδηγός καμήλας. Το χωριό αναφέρεται στον Καστροφύλακα το 1583 με την ονομασία Kamilari με 77 κατοίκους, ενώ η παλιότερη γνωστή αναφορά στα ενετικά αρχεία είναι από το 1370 σαν φέουδο του Andrea Buffo.

Το 1959 ανακαλύφθηκε κοντά στο Καμηλάρι ένας θολωτός τάφος, που χρονολογείται στην αρχή της Μινωικής και νέο-ανακτορικής περιόδου. Ο θολωτός τάφος στο Καμηλάρι αποτελείται από πέντε μικρότερα δωμάτια με εσωτερική αυλή, που βρισκόταν έξω από τον τάφο. Θεωρείται ότι ο τάφος είχε ξύλινη οροφή που στηριζόταν σε τσιμεντένια βάση.

Στον οικισμό Μετόχι, που βρίσκεται λίγο έξω από το Καμηλάρι έζησε ένας από τους εφτά σοφούς της αρχαιότητας, ο Επιμενίδης, ο οποίος έζησε κατά το μύθο 157 ή 299 χρόνια ενώ πέρασε 57 ολόκληρα χρόνια σε βαθύ ύπνο.

Αργότερα στα ιστορικά χρόνια, την εποχή που οι ακτές της Κρήτης μαστίζονταν από πειρατικές επιδρομές, το Καμηλάρι είχε την ιδανική θέση όντας μακριά από τα παράλια. Η θέση του πάνω στους λόφους διασφάλιζε αφενός την καλή ορατότητα προς την πεδιάδα και την ακτή, αφετέρου την καλύτερη άμυνα των κατοίκων σε περίπτωση πειρατικής επιδρομής.

O θολωτός τάφος στο Καμηλάρι

Σε απόσταση 3χλμ δυτικά της Φαιστού, στην κορυφή του λόφου Γρήγορη Κορφή ανακαλύφθηκε ο μινωικός θολωτός τάφος στο Καμηλάρι, σε υψόμετρο 80 περίπου μέτρων. Κτίστηκε στη βόρεια πλευρά της κορυφής, σε σημείο που έχει πανοραμική θέα στα Αστερούσια Όρη, τον Ψηλορείτη και την πεδιάδα της Μεσσαράς.

Ο τάφος ανακαλύφθηκε το καλοκαίρι του 1959 μετά τις ανασκαφές του Ιταλού καθηγητή Doro Levi, ο οποίος χρονολόγησε το συγκεκριμένο εύρημα στο 2000πΧ περίπου, αναλύοντας και τις ιστορικές του φάσεις, με βάση τα λατρευτικά και ταφικά ευρήματα. Ο τάφος χρησιμοποιήθηκε σε διαφορετικές περιόδους, το 1800πΧ, το 1700πΧ και αργότερα το 1500πΧ – αυτή είναι και η χρονολογία των περισσότερων κτερισμάτων που βρέθηκαν στις ανασκαφές.

Ο τάφος στο Καμηλάρι ήταν ημιυπόγειος, και είχε χτιστεί με τη συνήθη μέθοδο των θολωτών τάφων, με πέτρες διαφόρων μεγεθών και λάσπη. Το μέγεθός του είναι αρκετά σημαντικό αφού το ύψος του φτάνει τα 2,15μ, το πάχος των κυκλικών τοίχων το 1,75μ, και η εξωτερική του περίμετρος τα 33,8μ. Η είσοδος του τάφου βρίσκεται στην ανατολή και για το κλείσιμό του χρησιμοποιείτο μια μεγάλη πλάκα 1.15×1,05μ.

Ο τάφος αποτελείτο από πέντε μικρότερα δωμάτια με εσωτερική αυλή που βρισκόταν έξω από τον τάφο, ο οποίος είχε ξύλινη οροφή που στηριζόταν σε τσιμεντένια βάση.

Στον τάφο αυτό βρέθηκαν σημαντικά ευρήματα, που φυλάσσονται σήμερα στο Αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου, ένα πήλινο ομοίωμα προσκυνητών και ένα άγαλμα με τέσσερεις χορευτές σε κύκλο, που μοιάζει με σύγχρονο Κρητικό χορό και ονομάζεται Χορευτές από το Καμηλάρι.

Τα ταφικά έθιμα στην Κρήτη, όπως προκύπτουν από τα ευρήματα των ανασκαφών, συνδέονται με τη λατρεία και την απόδοση τιμών στους επιφανείς νεκρούς. Εξάλλου οι θολωτοί τάφοι της Μινωικής εποχής ήταν έξοχα και μεγαλοπρεπή κτίσματα, κατασκευασμένα με μεγάλη φροντίδα και ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στυλ, δηλωτικά της κοινωνικής οργάνωσης της εποχής.

Η φροντίδα των νεκρών στην Κρήτη, δεν περιελάμβανε μόνο τις καθιερωμένες τελετές την ημέρα της ταφής, αλλά και αρκετό χρονικό διάστημα μετά, με μνημόσυνα, νεκρικά δείπνα και προσφορές στους νεκρούς. Πολύ σημαντικές πληροφορίες για την κοινωνική θέση του νεκρού προσφέρουν στους ιστορικούς τα κτερίσματα και τα ταφικά αντικείμενα που έθαβαν οι Κρήτες μαζί με το νεκρό.

Διαβάστε περισσότερα: