Μοχός και Κράσι

Ο Μοχός βρίσκεται ψηλά πάνω από τη Σταλίδα, περίπου 37 χιλιόμετρα ανατολικά απο το Ηράκλειο, ενώ το Κράσι βρίσκεται περίπου 8 χιλιόμετρα μετά το Μοχό, στο δρόμο για το Οροπέδιο Λασιθίου.

Σάββατο πρωί κι η μαύρη Honda Transalp του φίλου Χάρη είναι έτοιμη για ταξίδι. Φορτώνουμε φωτογραφικές μηχανές και χάρτες, βάζουμε τα κράνη και τα μπουφάν και ξεκινάμε. Πρώτη στάση για αγορά φιλμ και σύντομα αφήνουμε το Ηράκλειο πίσω μας.

Η μέρα είναι καταπληκτική με ήλιο κι ελάχιστο άνεμο. Η θάλασσα καταγάλανη κι ακύμαντη μας δημιουργεί αμφιβολίες κατά πόσο διαλέξαμε σωστά να περάσουμε τη μέρα στα βουνά αντί για καμιά παραλία.

Ταξιδεύουμε άνετα για 15 λεπτά όταν από τη δεξιά πλευρά του δρόμου βλέπουμε άντρα της τροχαίας να μας κάνει νόημα να σταματήσουμε. Αυτές οι συναντήσεις σπανίως είναι για καλό κι όντως αυτό επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά.

Σύμφωνα με το ραντάρ της τροχαίας πηγαίναμε με 104!!! χιλιόμετρα την ώρα ενώ το όριο ταχύτητας είναι 70 χλμ./ ώρα. Μιλάμε βέβαια για τη νέα Εθνική οδό, ένα ευθύ δρόμο με ελάχιστη κίνηση. Λίγο παρανοϊκά όλα αυτά αλλά το κράτος μάλλον χρειάζεται τα πρόστιμα για να γεμίσει τα ταμεία του.

Λίγο αργότερα απολαμβάνουμε τη πανοραμική θέα της Χερσονήσου από κάτω μας και αφού την αφήσουμε πίσω μας, όπως και τη Σταλίδα, αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τον ανηφορικό γεμάτο στροφές δρόμο που οδηγεί στον Μοχό.

Είναι εντυπωσιακή η θέα της Σταλίδας από κάτω μας κι αν έχετε το χρόνο να κάνετε τη διαδρομή αυτή το απόγευμα τότε θα απολαύσετε το καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα.

Μοχός

Στην όμορφη πλατεία του Μοχού κάνουμε μια μικρή στάση για φωτογραφίες. Ο Μοχός διατηρεί λίγο από το παραδοσιακό του χρώμα κι είναι μια ευχάριστη πρόταση για μια μικρή βόλτα από την Χερσόνησο, τη Σταλίδα ή τα Μάλια.

Εχετε υπόψη σας ότι στο Μοχό τους καλοκαιρινούς μήνες κάθε Τετάρτη βράδυ στις 8 μ.μ. διοργανώνεται κρητική βραδιά.με φαγητό και χορό στην μικρή πλατεία.

Συνεχίζουμε προς το οροπέδιο Λασιθίου και κάνουμε μια-δυό στάσεις για να χαρούμε τη θέα της κοιλάδας με τα χωριά Ποταμιές και Αβδού από κάτω μας.

Το Αβδού είναι ένα μικρό χωριό με πολλά καλοδιατηρημένα παλιά σπίτια και όμορφα σοκάκια. Υπάρχουν μερικά συμπαθέστατα καφενεία αλλά το αγαπημένο μου πάντα παραμένει της Κας Ερωφίλης κι αιτία είναι η καταπληκτική ομελέτα με ντόπια αυγά και πατάτες που φτιάχνει.

Κράσι

Περίπου 15 λεπτά αργότερα μπαίνουμε στο ορεινό χωριό Κράσι κι ανηφορίζουμε για την πλατεία με τον τεράστιο πλάτανο και τις βρύσες που τρέχουν χειμώνα- καλοκαίρι.

“Πρέπει να είναι πάνω από χιλίων ετών” λεει με περηφάνια ο Κος Αλεξάκης που έχει διαλέξει το σημείο με τις βρύσες για να πουλήσει τη νόστιμη και δυνατή ρακή του. Εννοείται ότι δεν αρνούμαστε την ευκαιρία για να την δοκιμάσουμε μέχρι να ετοιμαστούν οι καφέδες.

Ο πλάτανος είναι πραγματικά τεράστιος και η δροσερή σκιά του, πραγματική απόλαυση μια τόσο ζεστή μέρα. Μερικοί τουρίστες εμφανίζονται σποραδικά, βγάζουν τις απαραίτητες φωτογραφές και πίνουν δροσερό νερό από το παλιό υδραγωγείο.

Στο Κράσι υπάρχουν αρκετά καφενεία και κάποιες ταβέρνες που φημίζονται για το νόστιμο ψητό κρέας που σερβίρουν.

Μετά από 20 λεπτά, πολλές φωτογραφίες και λίγες πληροφορίες για κάποιο μονοπάτι που ανεβαίνει από το Κράσι στο Τζερμιάδο, ανεβαίνουμε ξανά στη μηχανή και συνεχίζουμε για το Οροπέδιο Λασιθίου. Στη σκέψη μου ωστόσο παραμένουν τα λόγια που διάβασα στην κεραμική επιγραφή πάνω από την παλιά βρύση:

“Στόχαση, γνώση κι ανθρωπιά έσμιγαν, – πάνε χρόνια –
στο Κράσι και του πλάτανου την άπλα φυλλουριά.
Και μέσα τους ανάδευαν θεριακωμένα κλώνια,
η ανθρωπιά, η προκοπή, το δίκιο, η λευτεριά.”