Οδός Δαιδάλου στο Ηράκλειο

Η οδός Δαιδάλου βρίσκεται στο κέντρο του Ηρακλείου και ξεκινά από το πλάι του ξενοδοχείου Αστόρια, στην βόρειο-δυτική πλευρά της Πλατείας Ελευθερίας (Νο 11 στο χάρτη της πλατείας). Ολόκληρη η οδός Δαιδάλου είναι πλακόστρωτος πεζόδρομος με γραφεία, εμπορικά και τουριστικά καταστήματα. Ο δρόμος οδηγεί στα Λιοντάρια (Πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου) και κατά μήκος του θα βρείτε συγκεντρωμένα τα περισσότερα δισκοπωλεία στο Ηράκλειο.

Η οδός Δαιδάλου πήρε το όνομα της από τον Δαίδαλο, τον ιδιοφυή πολυτεχνίτη και σύμβολο της επιστημονικής και τεχνολογικής γνώσης στους μινωικούς μύθους. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Δαίδαλος κατασκεύασε τον ξύλινο ταύρο που επέτρεψε στην Πασιφάη, γυναίκα του Μίνωα, να ζευγαρώσει με τον λευκό ταύρο του Ποσειδώνα και να γεννήσει τον Μινώταυρο. Ο Μινώταυρος ήταν τέρας, άνθρωπος με κεφάλι ταύρου, και φυλακίστηκε στον λαβύρινθο, που σχεδιάστηκε επίσης από τον Δαίδαλο.

Σύμφωνα με άλλο μύθο, ο Δαίδαλος με τον γιό του Ικαρο ήταν οι πρώτοι “αεροπόροι” στην ιστορία της ανθρωπότητας, αφού πέταξαν με κέρινα φτερά. Δυστυχώς η πτήση αυτή σημαδεύτηκε από τον τραγικό θάνατο του Ικαρου, που από νεανικό ενθουσιασμό πέταξε κοντά στον Ηλιο με αποτέλεσμα να λιώσουν τα κέρινα φτερά, να πέσει στην θάλασσα και να πνιγεί (Ικάριο Πέλαγος, κοντά στο νησί Ικαρία στις Ανατολικές Κυκλάδες).

Η οδός Δαιδάλου είναι συνυφασμένη με την ιστορία του Ηρακλείου από την εποχή της πρώτης κατοίκησης, καθώς πιστεύεται ότι ο πρώτος οικισμός είχε αναπτυχθεί στην περιοχή αυτή. Εκτείνεται παράλληλα με το αραβο-βυζαντινό τείχος (9ος-10ος μ.Χ. αιώνας), δηλαδή την παλαιότερη οχύρωση της πόλης. Με άλλα λόγια, την εποχή των Βυζαντινών και των Αράβων, εδώ βρίσκονταν το νότιο όριο του Ηρακλείου και δεν υπήρχαν κατοικίες νοτιότερα (πιο πέρα από την λεωφόρο Δικαιοσύνης). Αν κάποιος περπατούσε κατά τον 9ο μ.Χ. αιώνα την ίδια διαδρομή (από ανατολικά προς δυτικά) στην οδό Δαιδάλου, θα βάδιζε κατά μήκος του τείχους και θα είχε την πόλη στο δεξί του χέρι, ενώ στα αριστερά του πίσω από το τείχος θα υπήρχαν οι λαχανόκηποι, που προμήθευαν το Ηράκλειο με οπωροκηπευτικά.

Από το αραβο-βυζαντινό τείχος δεν σώζεται σήμερα σχεδόν τίποτα, εκτός από ελάχιστα σημεία του κρυμένα στο εσωτερικό καταστημάτων ή ανάμεσα σε πολυκατοικίες. Ουσιαστικά, με την σταδιακή επέκταση του Ηρακλείου, ο χώρος που καταλάμβανε το παλιό τείχος χρησιμοποιήθηκε οικιστικά, καθώς δεν είχε πια αμυντική αξία.

Επί τουρκοκρατίας η Δαιδάλου δεν ήταν παρά ένα στενό σοκάκι όπου διασχίζοντάς το κάποιος θα συναντούσε καφενέδες που ανέδυαν μεθυστικές μυρωδιές από ναργιλέδες και φρεσκοψημένο καφέ στη χόβολη. Ένα «εξωτικό» σκηνικό που παραπέμπει στο Ρομαντισμό και σε πίνακες του Ντελακρουά.

Με τη γερμανική εισβολή μεγάλο μέρος του κέντρου του Ηρακλείου ισοπεδώθηκε από τους συνεχείς βομβαρδισμούς, οπότε η σύγχρονη εικόνα της οδού Δαιδάλου είναι δημιούργημα της μεταπολεμικής εποχής.

© explorecrete.com Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή η αντιγραφή χωρίς άδεια