Ομοιότητες στη γέννηση του Δία και στη γέννηση του Χριστού

Ολοι γνωρίζουν την ιστορία της γέννησης του Χριστού στη φάτνη με τα ζώα που με τα σώματα και τις ανάσες τους πρόσφεραν λίγη ζεστασιά στο παγωμένο σπήλαιο. Όμως πόσοι γνωρίζουν ότι η ιστορία αυτή δεν είναι πρωτότυπη, αλλά είχε επαναληφτεί αρκετούς αιώνες νωρίτερα στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στο νησί Κρήτη;

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Δίας ή Ζευς, ο πατέρας των θεών του Ολύμπου, γεννήθηκε σε μια σπηλιά στην Κρήτη. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ο Χριστός γεννήθηκε μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα. Ας δούμε τις ομοιότητες στις ιστορίες της γέννησης τους.

Ομοιότητες ανάμεσα στην ιστορία του Χριστού και του Δία

Ο Δίας γεννήθηκε σε σπήλαιο στην Κρήτη και ο Χριστός γεννήθηκε σε σπήλαιο στο Ισραήλ.
Ο Δίας ήταν ο μέγιστος των θεών του Ολύμπου και ο Χριστός είναι η κεφαλή της χριστιανικής εκκλησίας.
Ο Δίας γεννήθηκε σε σπήλαιο για να κρυφτεί από τον πατέρα του Κρόνο και ο Χριστός γεννήθηκε σε σπήλαιο για να κρυφτεί από τον Ηρώδη.
Η κατσίκα Αμάλθεια και οι μέλισσες συντρόφευσαν το νεογέννητο θεό Δία και του πρόσφεραν τα αγαθά τους στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ζώα πρόσφεραν ζεστασιά και θαλπωρή στον νεογέννητο Ιησού μέσα στο σπήλαιο.
Οι μύθοι της Κρήτης θέλουν τον Δία να πεθαίνει κάθε χρόνο και να ξαναγεννιέται (Κρηταγενής Δίας). Ο Ιησούς σταυρώθηκε, πέθανε και αναστήθηκε.

Από το Σπήλαιο του Δία στη Φάτνη του Χριστού

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι θρησκείες εξελίσσονται από εποχή σε εποχή και προσαρμόζονται κάθε φορά στις νέες συνθήκες. Ωστόσο πάντα καλύπτουν τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων, ανάγκες που δεν αλλάζουν σημαντικά μέσα στην ιστορία.

Ακριβώς όπως οι πρόγονοι μας χιλιάδες χρόνια πριν προσεύχονταν στον Δία (Υμνος στο Δικταίο Δία) για ευημερία στις οικογένειες, στα χωράφια, στα κοπάδια και στα πλοία τους, ειρήνη και δικαιοσύνη στις κοινωνίες τους, έτσι κι εμείς σήμερα παρακαλάμε τον Θεό για τα ίδια ακριβώς πράγματα. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι οι περισσότεροι από μας δεν είμαστε γεωργοί ή κτηνοτρόφοι, αλλά επιχειρηματίες, υπάλληλοι και επιστήμονες.

Στην Κρήτη έχουμε κι ένα ακόμα παράδειγμα διατήρησης αρχαίων πρακτικών στη νέα θρησκεία: Οι βοσκοί του Ψηλορείτη όταν έχουν μεταξύ τους διαφορές και κατηγορεί ό ένας τον άλλο ότι του έκλεψε τα πρόβατα του, επισκέφτονται το μοναστήρι του Διοσκουρίου και μπροστά στις εικόνες δίνουν βαρύ όρκο, όχι στο Χριστό όπως θα περίμενε κάποιος, αλλά στον Ζα (από το Ζευς, το άλλο όνομα του Δία).

Ειδικά στην γέννηση του Χριστού και του Δία βλέπουμε να περιέχονται συλλογικές μνήμες και πανανθρώπινες αλήθειες που εξακολουθούν να ισχύουν αμετάβλητες παρά το διάστημα χιλιετιών που χωρίζει τις δύο ιστορίες:

Ο Χριστός γεννήθηκε σε σπήλαιο, όπως και ο πολύ προγενέστερος Δίας. Γιατί σε σπήλαιο; Ισως γιατί τα σπήλαια ήταν τα πρώτα καταφύγια του ανθρώπου που τον προστάτευαν από κακές καιρικές συνθήκες και άγρια ζώα. Ισως επίσης γιατί τα σπήλαια είναι πανάρχαια σύμβολα της γυναικείας μήτρας, οι μήτρες της Γης, της μεγάλης Μητέρας – Θεάς.

Ζώα ήταν στο πλάι των νεογέννητων Δία και Χριστού και τους βοήθησαν να επιβιώσουν στην αρχή της ζωής τους, όπως άλλωστε τα ζώα βοηθούν τον άνθρωπο να επιβιώσει χιλιάδες χρόνια τώρα με το κρέας τους, το γάλα, το μαλλί τους ή του προσφέρουν συντροφιά στη μοναξιά του.

Η διατήρηση της εξουσίας από αδίστακτους άρχοντες έχει προκαλέσει χιλιάδες θύματα σε κάθε χρονική περίοδο. Τόσο ο Κρόνος, όσο και ο Ηρώδης είναι εκφραστές της ακόρεστης δίψας του ανθρώπου για εξουσία, δίψα που καταργεί κάθε νόμο και κάθε συνείδηση: ο Κρόνος κατάπινε τα παιδιά του ζωντανά, ο Ηρώδης σκότωσε όλα τα αρσενικά νήπια στην περιοχή του. Τόσο ο Δίας, όσο και ο Χριστός, στις πρώτες στιγμές της ζωής του αντιμετώπισαν τους αδίστακτους αυτούς άρχοντες και κρύφτηκαν σε σπήλαια για να γλιτώσουν.

Ας μην παρεξηγηθούμε: το άρθρο αυτό δεν επιδιώκει να εξισώσει τον Δία με τον Χριστό. Σίγουρα υπάρχουν κάποιες ομοιότητες στις ιστορίες τους, αλλά πολύ περισσότερες είναι οι διαφορές, ειδικά στον τρόπο που έζησαν και τις προσωπικότητες τους.

Το άρθρο δεν γράφτηκε από κάποιο ειδικό στις θρησκείες και δεν αποτελεί επιστημονικό κείμενο. Είναι κάποιες απλές παρατηρήσεις και σκέψεις.

Γιάννης Σαματάς

Διαβάστε περισσότερα: